Ενημέρωση - Καταγγελία από τις αιρετούς Μαρία Δανιήλ και Βίκυ Αναγνώστου του ΠΥΣΔΕ Δ΄ Αθήνας

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ     από τις αιρετούς του ΠΥΣΔΕ Δ΄ ΑΘΗΝΑΣ

Συνάδελφοι,

Την Τετάρτη 26/1/2011 έγινε η πρώτη συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ Δ΄ Αθήνας με τη νέα του σύνθεση. Σ’ αυτήν, το σοβαρότερο θέμα ήταν οι διαθέσεις συναδέλφων για κάλυψη ωραρίου σε άλλα σχολεία.

Και οι δύο αιρετοί:

 α) αρνηθήκαμε να υπογράψουμε τις διαθέσεις αυτές, διότι δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία ούτε για το πώς δημιουργήθηκαν – τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο – τα συγκεκριμένα κενά, ούτε γιατί έπρεπε να διατεθούν οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι.

β) εκφράσαμε την έντονη αντίθεση και διαμαρτυρία μας, τόσο σε διαθέσεις συναδέλφων σε περισσότερα από δύο σχολεία, όσο και σε διαθέσεις που σχετίζονται με συμπτύξεις τμημάτων αυτήν την περίοδο ή με την προσπάθεια της Διοίκησης να μην υπάρχουν υπερωρίες από τα Προγράμματα. (Επισημαίνουμε ότι στην αρχή της χρονιάς η Διοίκηση επέμενε να εξαντλήσουν οι συνάδελφοι το ωράριό τους, χωρίς να υπολογισθούν οι ώρες των Προγραμμάτων…).

Παρά την αντίθεσή μας, όμως, η πλειοψηφία του ΠΥΣΔΕ επικύρωσε δεκάδες διαθέσεις που προτάθηκαν από τα Γραφεία.

Ωστόσο, σήμερα – και χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή νύξη στη χθεσινή συνεδρίαση – πληροφορηθήκαμε ότι το Υπουργείο Παιδείας με «εξαιρετικά επείγον» έγγραφό του (25/1/20011) προχωρεί σε πολύ πιο σκληρές και άκρως προκλητικές ρυθμίσεις για τις εργασιακές μας σχέσεις. Ζητά, μέσα σε δύο μέρες, από τους συναδέλφους που θεωρούνται πλεονάζοντες να κάνουν αίτηση απόσπασης εκτός νομού(!!!) στο μέσον της χρονιάς(!!!). Ο Περιφερειακός Διευθυντής, επίσης, ζητά μέχρι την Παρασκευή 28/1 και ονομαστική κατάσταση «πλεοναζόντων», προφανώς για να γίνουν αποσπάσεις των συναδέλφων και χωρίς αίτηση.

Μπροστά στις εξελίξεις αυτές, ζητήσαμε έκτακτη σύγκληση του ΠΥΣΔΕ. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν μας έχει δοθεί απάντηση.

Συνάδελφοι,

Καταγγέλλουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όλες αυτές τις μεθοδεύσεις που διαλύουν τις εργασιακές μας σχέσεις και μας οδηγούν σε εργασιακό μεσαίωνα.

Σ’ αυτές τις συνθήκες – και μάλιστα μπροστά στις προωθούμενες συγχωνεύσεις των σχολείων – απαιτείται η μέγιστη δυνατή ενότητα, συσπείρωση και αντίστασή μας.

Ο αποφασιστικός μας αγώνας μπορεί να ανατρέψει τα σχέδιά τους.